W nocy z poniedziałku na wtorek, punktualnie o północy w naszej świątyni parafialnej rozpoczęła się tradycyjna msza pasterska.

Kościół parafialny  już pół godziny przed rozpoczęciem Eucharystii był wypełniony po brzegi wiernymi,którzy jak co roku bardzo licznie przybyli do  naszej świątyni.

Mszy Świętej koncelebrowanej przewodniczył ksiądz proboszcz dr Jan Duraj, który wygłosił świąteczną homilie, oraz ks. Piotr Leśniak wikariusz naszej parafii. W słowie skierowanym do wiernych kapłan  podkreślił boskie upodobanie nocy ( narodzenie i zmartwychwstanie) oraz prostotę przekazu cudu zrodzenia z Maryi Dziewicy, który został ogłoszony najpierw pasterzom, czyli zwykłym pracownikom wykonującym swoje obowiązki. (Pełna treść homilii znajduje się poniżej)

Podczas Mszy śpiewano tradycyjne  polskie kolędy.

Cieszyć  może fakt o ilości rozdanej komunii św. Wierni prawie wszyscy skorzystali z tego sakramentu. Na zakończenie liturgii  ksiądz proboszcz już tradycyjnie wykonał solowo z delikatnym podkładem gitarowym „Kolędę dla Nieobecnych”, co wśród wiernych wzbudziło wiele wzruszeń i łez .

Na koniec ks. Proboszcz złożył   parafianom jak również wszystkim przybyłym  gościom bożonarodzeniowe życzenia i  udzielił  uroczystego błogosławieństwa które zakończyło  eucharystie.

W Pasterce uczestniczyło  ok. 800 wiernych.

Homilia Pasterka 24.12.2012

Noc Bożego Narodzenia. Noc Zmartwychwstania. Czy BÓG lubi noc? Co sprawia, że właśnie noc jest miejscem najważniejszych i największych wydarzeń? W nocy Bóg przychodzi na ziemię i w nocy dokonuje się ocalenie przez zmartwychwstanie Syna.

A przecież noc to mrok i ciemność. W krajach podbiegunowych, gdzie noc trwa większość doby zapala się specjalne lampy, by chronić człowieka przed przygnębieniem i depresją.

Tym bardziej dziwi nas to upodobanie Boga do nocy. I to, że budzi nas, by w środku nocy, w jej połowie zamiast spać, odpoczywać my idziemy do świątyni, modlimy się, otwieramy oczy wiary by widzieć, by być świadkiem wielkich dzieł Boga

Pierwszymi ludźmi przy żłobie betlejemskim byli ci, którzy w nocy czuwali, pilnowali trzody – pasterze. Choć nie czekali na Jezusa. On wykorzystał ich czuwanie. Bóg wybiera noc i skrywa swoje dzieła w ciemnościach nocy. Chce bowiem wiary człowieka. Gdy nastanie pełny dzień i pełna jasność wiara zniknie. Nie będzie już zasługi, czuwania, ufności, drogi podjętej nocą, choć można było iść spać.

Wszyscy którzy podjęli trud adwentu, modlitwy, rorat, postanowień, nawet najmniejszy trud, dziś przeżywają godzinę sensu i radości. Jak bardzo warto przygotować drogę dla Pana, otworzyć się na Jego przyjście. Nawet ci z nas, którzy tego nie zrobili a są tutaj tej nocy, też mają swoją nadzieję. Nawet kiedy przyszliśmy tutaj nie dla spotkania z Bogiem, który przychodzi nocą, ale dla tradycji. I niczego nie oczekujemy po tym spotkaniu.

Historia pasterzy jest naszą ufnością. Oni czuwali tej nocy tylko dlatego, że taka była ich praca, całkiem przyziemna, wcale nie licząca się z Bogiem. Ale Bóg potrafi wykorzystać wszystko, by nas doprowadzić do Siebie.

W pięknym prezencie na święta jakim jest książka papież Benedykta, zawierająca rozważania o dzieciństwie Jezusa znajdujemy prawdę dla wszystkich, bez żadnej różnicy. Za św. Augustynem papież ukazuje, że „żłób jest miejscem, gdzie zwierzęta znajdują pokarm. Teraz zaś w  żłobie leży Ten, który nazywa siebie chlebem danym z nieba, prawdziwym pokarmem”

I to najważniejsza prawda tej nocy. Nasze dni są wypełnione pracą, wielka troską i zabieganiem o chleb dla życia, o te wszystkie dobra, których potrzebujemy i pragniemy. Jesteśmy tym pędem naszych dni zmęczeni, przygniecieni. Nie odstępuje od nas frustracja i lęk czy nam wystarczy i co nas czeka.

Przeżywamy ten doczesny bieg naszych dni, by nocą stanąć przy ubóstwie i prostocie żłóbka, który stał się stołem zastawionym Chlebem dającym życie wieczne. By tej nocy spotkania z Bogiem bliskim inaczej spojrzeć na nasze życie.